De Rechtbank Rotterdam heeft zich in juni over de volgende zaak gebogen. Een man was al 15 jaar met zijn echtgenote getrouwd. Toen hij overleed bleek dat hij vele jaren voor zijn huwelijk zijn laatste testament had opgesteld. Dit testament had hij in 1994 gemaakt. Op dat moment had hij nog een relatie met zijn ex-partner. De man is nooit getrouwd met zijn ex-partner, maar hij heeft haar in 1994 wel tot zijn enige erfgename benoemd.
In het testament van de man stond als volgt verwoord wie zijn enige erfgename was: “mevrouw [X], hierna te noemen: partner. Ik maak deze beschikking mede ter nakoming van de op mij rustende verzorgingsverplichting ten aanzien van mijn partner. Ik verzoek mijn ouders dringend in deze beschikking te berusten.”
“De echtgenote was namelijk van mening dat het testament geen effect meer zou hebben.”
Toen de man overleed ontstond een geschil tussen zijn echtgenote en zijn ex-partner. De echtgenote was namelijk van mening dat het testament geen effect meer zou hebben.
De rechtbank was het hier, vanwege verschillende redenen, mee eens.
De eerste reden had betrekking op de omschrijving van de ex-partner. Het woord ‘partner’ in het testament betekende volgens de rechtbank in dit geval degene met wie de erflater een affectieve relatie onderhield. Het sloeg daarom niet meer op de ex-partner, omdat de man en de ex-partner al jaren uit elkaar waren.
De tweede reden had te maken met de verzorgingsverplichting van de man richting de ex-partner. Volgens de tekst van het testament was de verzorgingsverplichting een van de redenen voor het opstellen van het testament. De rechtbank gaf aan dat deze verzorging vooral betrekking had op de gezamenlijke woning. Na het verbreken van hun relatie is de gezamenlijke woning echter verdeeld. De man had toen ook (wegens overbedeling) een bedrag aan de ex-partner betaald. Volgens de rechtbank was er daarom geen sprake meer van een verzorgingsverplichting.
De rechtbank hechtte ten slotte nog waarde aan artikel 4:52 van het Burgerlijk Wetboek. Dat artikel zegt dat een beschikking ten behoeve van een ex-echtgenoot in een testament vervalt door echtscheiding. Dit artikel spreekt over ex-echtgenoten (en geregistreerd partners) maar niet over ongehuwde samenwoners. De Rechtbank Rotterdam zag hierin echter geen reden om dit artikel niet analoog op ongehuwde samenwoners toe te passen.
“De rechtbank verklaarde namelijk dat het testament van de man geen effect meer sorteerde.”
Voor de echtgenote van de man pakte deze uitspraak van de rechtbank goed uit. De rechtbank verklaarde namelijk dat het testament van de man geen effect meer sorteerde. Hierdoor werd de echtgenote aangewezen als enige erfgename van de man.
Heb je nog een oud testament waarin een ex-partner benoemd is? Dan is het, om verwarring te voorkomen, toch verstandig om je testament aan te passen.
Bel mij gerust voor meer informatie of om een afspraak te maken.
Bron: Notamail 9 december 2019, nr. 278.
